ای اشک ای فروغ رخ پر گناه من

ای اشک ای بهای دو چشم سیاه من

ای شب نشین خاطره های پر از امید

ای آبشار روزنه های نگاه من

آهسته باز شور پراکنده ای به دل

نمناک و گرم رو به سوی قبله گاه من

آنک ببار از پس این دیدگان سرد

شو همدمی به صبحدم و شامگاه من

هنگامه وداع، مرا کارساز باش

فانوس شو بتاب بر آرامگاه من